Recenzije »

VLADO PODANY – Grand Piano

Dragutin Matosevic 31.January 2019 13:54 Comments Off

Kategorije » Recenzije

VLADO PODANY – Grand Piano / Hayat Production, 2018 / CD / instrumental music / Bosna i Hercegovina

Vladimir Vlado Podany (1964.) rođeni je Sarajlija. Sa završenom Muzičkom akademijom, kreće u muzički svijet. Najraniji period muzičkog iskustva u vezi je sa mladim i neafirmiranim sarajevskim bendovima iz kojih su se izdvajali pojedini muzičari i postajali članovima kasnije veoma poznatih ex-YU bendova… U prvi zvanični i ozbiljni profesionalni projekat, Vlado kao klavijaturista, ulazi krajem 1985. godine, na poziv (tada već bivšeg pjevača Bijelog dugmeta) Željka Bebeka, te snima LP pod nazivom “Željko Bebek i Armija B“, na kojem se kao gost pojavljuje i drugi, već bivši pjevač pomenutog “Dugmeta” – Mladen Vojičić Tifa. Samo godinu dana kasnije, na poziv Zeleta Lipovače, gitariste i autora već poznatog benda Divlje jagode, Vlado postaje članom tog benda i sa Divljim jagodama snima album, “Konji“. Godine 1988., sa Mladenom Vojičićem Tifom, sa kojim je u isto vrijeme izašao iz Divljih jagoda, učestvuje u snimanju Tifinog prvog solo album, “Tifa No 1.“, u beogradskom studiju Aquarius.

Već sa solidnim studijskim i koncertnim iskustvom, i sa poznanstvima sa gotovo kompletnom YU estradom, Vlado dobija pozive od već poznatih bendova. Konačno, 1989. godine, počinje saradnju sa Crvenom jabukom, te odlazi na veliku turneju pod nazivom “Tamo gdje ljubav počinje” nakon koje na tržište izlazi njihov dupli live album pod istim nazivom.

Vlado se počinje baviti i studijskim radom, radeći razne songove i špice za tadašnju RTV Sarajevo. Sve vrijeme rata ,92.-95., biva u Sarajevu, te sa svojim prijateljima i kolegama – Harisom Sadikovićem i Mustafom Čengićem – osniva Muzičku produkciju RASA – koja je plasirala nekoliko značajnih imena bh muzike: Amilu Glamočak, Azru Hasanović, Selmu Muhedinović i još mnoge druge. Kao asistent šefa delegacije, 1994. i 1995. godine, učestvuje na takmičenju za pjesmu Evrovizije, oba puta u Irskoj, u Dablinu.

Početkom 2009. godine, Vlado je počeo, a krajem iste godine i završio, snimanje prvog solističkog CD-a pod nazivom “Piano album“, što već jasno određuje profil muzičara, izbor instrumenta, i umjetnički nivo tog djela. Bez pretencioznosti, ali vrlo originalno, na albumu se nalazi 19 kompozicija, većinom svjetskih autora i izvođača, jedan broj domaćih kompozicija, kao i jedna autorska. Godine 2012. uslijedio je njegov drugi album (“Orchestral Project 2.0.1.2.“), a krajem 2018. godine i njegovo treće solističko diskografsko izdanje, album “Grand Piano“.

Diskografija – Piano album (CD, Album, Hayat Production, 2009) ; Orchestral Project 2.0.1.2. (CD, Album, Hayat Production, 2012) ; Grand Piano (Hayat Production, 2018)

Učesnici ovog projekta su bili – Vlado Podany (klavir i klavijature) ; Nedžad Neno Arifović (gitare) ; Nermin Fićo Dedić (bass) ; Saša Pejaković (bubnjevi) – Mirza Saračević, Nermin Fićo Dedić, Vlado Podany, Članovi hora Suncokret, Džan Žiga, Amila Aginčić, Asja Rahmanović, Anja Đonović, Lejla Halilović (vokali) – uz goste – Dragan Rokvić (bass, 2,10) ; Darko Košavić (klčasična gitara, 9)

Album, “Grand Piano“, Vlade Podanyja, sadrži 11 obrada svjetskih hitova kao što su “Eleanor Rigby” grupe The Beatles, “Anybody seen my baby” grupe The Rolling Stones, “Billie Jean” Michael Jacksona… kojima je Vlado Podany dao autentičan i originalan prizvuk. “Ovo je moj treći samostalni album i razlikuje se od prethodna dva zbog toga što sam promijenio zvučnu sliku. Svih 19 numera na prvom albumu sam snimio isključivo na klaviru, na drugom su se našle autorske pjesme uz pratnju orkestra, dok je treći nešto komercijalniji zbog pop i rock prizvuka. Svih 11 instrumentala su zapravo prearanžirani veliki svjetski hitovi za klavirsku izvedbu na kojima je, osim mene, sviralo još petero ljudi koji su okosnica albuma“, kazao je Vlado Podany. Novina na ovom albumu jeste upotreba ljudskog glasa u u formi instrumenta. Vlado Podany podsjeća da je i sam ljudski glas, zapravo, muzički instrument te da se na taj način savrešno uklapa u njegov album instrumentalne muzike.

“Ako pitate ljude na ulici, ko sam ja, 98 posto će ih reći da nema pojma. Međutim, to nije problem, zato što sam se ja fokusirao na ona preostala dva posto. Ono što danas imamo kao mainstream muziku prestati će biti zanimljivo kroz nekoliko godina, dok muzika koju ja reproduciram živi već tri desetljeća. Današnji mainstream muzičari zapravo i nisu muzičari, oni su sebe napravili dovoljno zanimljivim širim masama da bi tako nešto zaradili“, zaključio je Vlado Podany.

Od Vlade Podanyja naučili smo da radi jedinstvena i prepoznatljiva diskografska izdanja. Velika je to hrabrost obzirom u kakvoj sredini i u kakvom okruženju živimo. Rad Vlade Podanyja u svakom slučaju treba podržati. Vlado imponira bogatstvom svog muzičkog rukopisa. Aranžmanski, svaka pjesma je razrađena do najsitnijeg detalja, što je svojstveno samo velikim umjetnicima. Vlado nije ušao u spiralu hiperprodukcije, tako da je svako njegovo diskografsko izdanje pomno razrađeno i svojevrsna oda lijepoj pjesmi, vrijedan muzički dokument stvoren da traje za sva vremena.

Muzički materijal sa albuma “Grand Piano” ima i veliki edukativni značaj. Daje mladima odličnu priliku da čuju i nešto što nije turbo folk – daje im šansu da spoznaju razliku između stvarnih umjetničkie vrijednosti i nečega što je tek prolazna i potrošna roba, zaboravljiva u kratkom vremenskom periodu. Velikog doprinosa ukupno povoljnom dojmu, dali su i saradnici Vlade Podanyja.

Molim se svevišnjem da muzički urednici ovom vrijednom djelu daju dostojnog prostora u svojim radijskim i TV emisijama. Gvožđe se kuje dok je vruće.

Vlado Podany – “Grand Piano” – 1. Eleanor Rigby (The Beatles cover) ; 2. Don’t Speak (No Doubts cover) ; 3. To France (Mike Oldfield cover) ; 4. Anybody Seen My Baby (The Rolling Stones cover) ; 5. Another Brick In The Wall (The Pink Floyd cover) ; 6. Billie Jean (Michael Jackson cover) ; 7. Maniac (Flashdance soundtrack, Michael Sembello cover) ; 8. Trista Pena (Gipsy Kings cover) ; 9. Have You Ever Really Loved A Woman (Bryan Adams cover) ; Is This Love (The Whitesnake cover) ; 11. The Show Must Go On (The Queen cover)