RADE BULATOVIĆ CHEYA – Very True / Multimedia Music, 2019 / CD, Dig / jazz, folk, world, country / Srbija
Rade Bulatović Čeja (profesionalna biografija) – Ja sam Rade Bulatović, možda poznatiji po nadimku Čeja. Moju muzičku biografiju počeću sa upisom u Srednju muzičku školu “Mokranjac” u Beogradu, u klasi za kontrabas kod profesora Vojina “Mališe” Draškocija. Tokom školovanja, počeo sam da sviram sa kolegama iz škole i to uglavnom džez muziku koja je i bila glavni razlog da upišem kontrabas. Tokom 1978. godine, poziva me bubnjar Nebojša Brajović (Moris Vit), da sviram sa grupom INTERACTION u kojoj su tada svirali: Paul Pignon (duvački instrumenti) ; Miloš Petrović (klavir, sint) ; Nenad Jelić (Udaraljke) i Nebojša Brajović (za bubnjevima). Sa njima sviram sve do odlaska u vojsku, 1980. godine.
Od januara 1979. godine počinje moja profesionalna karijera i to sa koncerton grupe INTERACTION u Zagrebu. U to vreme nastupali smo svakog četvrtka u SKC-u, ali smo mnogo snimali za Treći program Radio Beograda, Muzičku produkciju Radio Beograda, kao i za Muzičku redakciju Televizije Beograd.
Nekako u tom periodu, pozvali su me iz grupe ZANA – Radovan i Žika sa Marinom Tucaković, da im snimim njihov prvi single, “Nastavnice”, što sam i uradio, kao i pjesmu “Sveta” za B stranutog singla. Zatim sam grupi ZANA na njihovom prvom albumu pod naslovom “Loše vesti uz rege za pivsku flašu”, na jednoj stvari odsvirao i kontrabas.
Povratkom iz vojske, 1981. godine, sa Milošem Petrovićem (klavir) oformljujem Trio JAZZY u kojem je pored nas dvojice svirao još i Nenad Jelić Sexy. Tokom 1982. ušli smo u Studio 6 (PGP RTB) i snimili album “JAZZY”, na kojem nam je producent bio Saša Habić. Ploča je izašla početkom 1983. godine.
Od 1983. godine počinjem da sviram sa grupom JAKARTA. Saša Habić kao producent i klavijaturista, zove me da snimim bass gitaru na prvom singlu grupe JAKARTA. Pesme na tom singlu su pod nazivom: “Amerika” i “Put u Bajano”. Ubrzo posle uspeha prvog singla, izdajemo i drugi singl pod nazivom “Spiritus”, koji takođe nailazi na odličan prijem i zauzima prvo mesto na svim listama popularnosti. Prvi album grupe JAKARTA pod nazivom, “Maske za dvoje”, izlazi 1984. godine. Na ploči se prvi put pojavljuje bubnjar Ivan Fece Firči, sa kojim vrlo ritam sekciju uspešno postavljamo na viši nivo. Album “Maske za dvoje” prolazi jako dobro, kako kod publike, tako i kod stručne javnosti. Na raznim listama nekoliko pesama su mesecima na prvim mestima top lista i u tom periodu puno nastipamo po celoj Jugoslaviji.
Tokom 1985. godine pripremam se i komponujem za novi album trija JAZZY, ali se priprema i novi album JAKARTE. Nova 1986. godina donosi snimanja i izdavanja novih ploča. Nova ploča grupe JAZZY pod naslovom “Wake Up And Jazzy” izlazi u novom sastavu i to – Jovan Maljoković (tenor saksofon) ; Miroslav Karlović (bubnjevi) ; Miloš Petrović (klavir) i ja (bass gitara, kontrabas), kao i na predhodnom albumu. Te iste, 1986. godine, izlazi i drugi album grupe JAKARTA pod nazivom “Bomba u grudima’. Naslovna numera postaje veliki hit.
Grupa HEROJI, to jest, Milutin Petrović i Vladimir Djurić Djura, pozivaju me da sviram na albumu i da kreativno učestvujem u uobličavanju njihovih pesama, što ja prihvatam i započinjemo sa aranžiranjem njihovih pesama. Bendu pristupaju još i Vd, gde programira ritam mašinu, Miroslav Miša Savić, srpski kompozitor u oblasti ozbiljne i minimalne muzike i pokojni Aćim, gitarista bluz i kantri muzike. Bend, takođe, izbacuje više hitova koji dobro kotiraju na top listama.
Tokom te, 1988. godine, gostujem i grupi GALIJA, na albumu “Daleko je sunce”, svirajući kontrabas. Iste godine, Televizija Beograd me angažuje da komponujem muziku za TV seriju “Dome, slatki dome” u kojoj pored naslovne muzičke špice i muzičkih dramskih komada, komponujem još devet numera koje su pevali ondašnji najpoznatiji pevači kao što su – Bora Đorđević, Slađana Milošević, Marina Perazić, Dejan Cukić, Zana Nimani, Kiki Lesendrić, Nera, Đole Dragojlović (Laki pingvini) i Dragan Popović Pop.
To su godine gde sam mnogo radio i učestvovao u raznim, što zabavnim, a što umetničkim programima. U kultnoj emisiji “Petkom u 22” sa glumicom Sonjom Savić. Pratio sam je na kontrabasu dok je govorila tekstove Miodraga Oklopdžića Oklopa i to u dvadesetak nastavaka. Te, 1988. godine, snimam bass gitaru za rok operetu Vladimira Milačića pod nazivom “Kreatori i kreature’. U međuvremenu, sviram na više strana i to različite vrste muzika, pa sam tako i dugogodišnji član “ansambl za drugu novu muziku”. To je ansambl koji je izvodio savremenu ozbiljnu i minimalnu muziku kako domaćih, tako i stranih kompozitora. Tokom celih osamdesetih, nastupali smo u zemlji (Jugoslavija) i inostranstvu, snimali za umetničke programe Radio i Televizije Beograd. To su i godine kada se širi i afirmiše klupski džez u kojem aktivno učestvujem.
Dragoljub Crnčević i ja se 1991. godine dogovaramo da kao grupa Point Blank, zajedno snimimo album pod nazivom “Južnjačka uteha”. Zovemo Miroslava Karlovića (bubnjara) i ulazimo u Studio “Oliver” gde snimamo materijal na kojem nam je orgulje i klavijature svirao Laza Ristovski. Vrlo brzo, od kada je ploča izašla, krenuo je rat, tako da nismo mogli da promovišemo i zavrtimo novi materijal onako kako je trebalo i moglo.
Početkom 1992. godine, od strane scenariste i reditelja Vladimira Blaževskog, dobijam ponudu da radim muziku za film “Bulevar revolucije”. To mi je bio veliki profesionalni izazov i smatram da sam ga uspešno okončao.
Milošu Petroviću, 1994. godine, sviram numeru pod nazivom “Malahhba” za album “History Of Byzantium 2”.
Vladimir Đurić Đura, 1994. godine, poziva me da na njegovom albumu “Maštarije” odsiram bass deonice, što i činim.
Đorđe Dragojlović, pevač grupe “Laki pingvini” i ja, 1995. godine, nanovo pokrećemo ugašeni bend (Laki pingvini) i to tako što smo pripremili novi album sa novim pesmama. Od deset numera mojih su pet. Sastavljamo bend od prijatelja i kolega – ulazimo u studio gde snimamo album pod nazivom “Stereo”.
Rambo Amadeus i Miroslav Miša Savić, 1998. godine, razvijaju projekat “Metropolis B”, koji je podrazumevao veliki simfonijski orkestar sa džez ritam sekcijom. U tom projektu, koji je sviran i sniman u Sava Centru, svirao sam bass gitaru.
Dve hiljaditih godina, potpuno sam se posvetio klupskoj svirci, tako da me nije bilo na nosačima zvuka.
Godine 2019., završio sam moj prvi solo album, sa 12 numera, na kojima sam autor svih kompozicija. Na albumu su svirali naši poznati džez muzičari. Album nosi naziv “Very True” i izaći će pod etiketom Multimedia Music.
Diskografija – Very True (Multimedia Music, 2019)
Muzičari koji su učestvovali u nastanku ovog albuma su – Marko Đorđević (trumpet, flugelhorn) ; Ljuba Paunić (tenor saxophone, flute) ; Kristijan Mlačak (tenor saxophone) ; Ivan Aksentijević (piano, electric piano) ; Andreja Hristić (piano, electric piano) ; Maja Klisinski (percussion) ; Rade Bulatović Čeja (bass guitar, contrabass, programming)
“Ove, 2019. godine, obilježavam četrdeset godina moje profesionalne muzičke karijere. Desetljeća izvođenja i komponovanja, stvorila su puno iskustva u raznim muzičkim žanrovima. Ova vrsta akumulacije tražila je svoj put do publike, a najbolje i jedino logično sredstvo bilo je snimanje i izdavanje solo albuma u kojem sam autor svih pjesama. Ovo cjelovito djelo bilo je usredotočeno na osobne trenutke mog života, ali i na muzičare koji su utjecali i definirli moj stil i žanr“, poručuje nam Cheya.
Opisi pjesama po riječima autora –
“Brović” (sjećanja na djetinjstvo i ljeta na selu)
“Mile’s Miles” (homage Miles Davisu i njegovoj muzičkoj ostavštini)
“Mr. M.P.” (tribute pok. Milošu Petroviću, mom velikom prijatelju i saradniku od mojih prvih dana u muzičkom svijetu)
“Milica” (posveta mojoj pok. majci)
“Sunday Round” (u slavu ugodnih nedjeljnih druženja u jednoj kafani u naselju Vračar)
“Heavy Load” (podsjetnik na turbulentna vremena u kojim živimo)
“John the Giant” (homage genijalnom tenor i sopran saksofonisti John Coltraneu)
“Mornings” (slećanja na 1980s bohemia)
“Crossings Stories” (psveta dijelu Beograda u kojem sam odrastao, a proteže se od Crvenog Krsta do Kalenić pijace)
“Sense & Sensibility” (podsjetnik na SKC i kavane Manjež i Arilje, slavni trougao umjetničkih i kreativnih debata)
“Ship Log” (pokušaj da opišem socio-ekonomsku situaciju u Srbiji)
“Cinober Style” (moja lična želja da promovišem boju cinober kao boju grada Beograda – rudnik rude cinober nalazi se u blizini planine Avala)
Impozantna je muzička karijera kompozitora, bass gitariste i kontrabasiste koji se potpisuje imenom Rade Bulatovoić Cheya. To veliko iskustvo, sviranje raznih muzičkih stilova i to uz cijenjena muzička imena, dalo je lakoću koja zrači iz materijala sa albuma “Very True“. Rade Bulatović se ni jednog momenta ne “napinje” da se dokaže svojim nemjerljivim umijećem ili izuzetnom virtuoznoću, ali ti elementi, ipak, provejavaju iz materijala koji se sluša na njegovom albumu. Veliki doprinos lijepom utisku, neizostavno, dali su i njegove kolege, učesnici u nastanku ovog materijala.
Ovaj album je izdat, već “daleke” 2019. godine i vjerujem da, nošen svojim nemirnim duhom, Rade Bulatović već radi na svom novom solističkom albumu. Čekam ga nestrpljivo, a vjerujem i mnogi od vas koji sve ovo čitate.
Rade Bulatović Cheya – “Very True” – 1. Brović ; 2. Mile’s Miles ; 3. Mr. M.P. ; 4. Milica ; 5. Sunday Round ; 6. Heavy Load ; 7. John the Giant ; 8. Mornings ; 9. Crossing Stories ; 10. Ship Log ; 11. Sense & Sensibility ; 12. Cinober Style
https://www.facebook.com/rade.bulatovic.54 /
YT – Rade Bulatović Cheya – “Very True” (Album)
