DJORDJE GAVRIĆ – Purpurna jutra / Self released, 2015 / CD-R / pop / Bosna i Hercegovina, USA
Djordje (Đorđe) Gavrić, najstariji je aktivni živući tuzlanski rocker (ako izuzmemo Tomislava Dodu Križana i Savu Martinovića, koji, doduše, muzički više nisu aktivni). On je Tuzlak sa višedecenijskom američkom adresom (Detroit, Michigan). Njegova muzička karijera bilježi se od šezdesetih godina (od 1964. godine) prošlog stoljeća. Đorđe Gavrić bio je suosnivač i frontmen nekoliko prvih tuzlanskih vokalno – instrumentalnih sastava: AMORI (1964.), ROBINZONI (1965. – 1966.) i QUO VADIS (1967. – 1968. – 1969., 1972. – 1973.). Svirao je bass gitaru u tuzlanskim sastavima: VOKINSI (1965. – 1966.), TERUSI (1965., 1976. – 1977. – 1978. – povremeno), JUNIORI (1967.) i ANDJELI (1969. – 1970.). Bio je vokalni solista sarajevske grupe COD (1973. – 1974.).
Učestvovao je na obje slavne Beogradske gitarijade. Sa grupom Quo Vadis, pobjednik je prve Tuzlanske gitarijade (1968.). Kao jedini kantautor, nastupio na festivalu Prvi aplauz u Banja Luci i zauzeo treće mjesto (maj 1974.). Odustao od sviranja bass gitare u grupi Bijelo dugme, što mu je nudio Goran Bregović, da bi prihvatio mjesto vokalnog soliste u sarajevskoj grupi COD (jesen 1973.). Nije se odazvao na poziv Fahrete Jahić (Lepa Brena) da joj bude kompozitor (1979.). Bio je član supergrupe u osnivanju, u Beogradu 1980. – 1981. godine, u sastavu: Miodrag Bato Kostić (gitara), Laza Ristovski (klavijature), Raša Đelmaš (bubnjevi), Dado Topić (vokal) i Đorđe Gavrić (bass gitara). Osvojio titulu Prvi glas Sjeverne Amerike na takmičenju pjevača zabavne i narodne muzike, Niagara Falls, Canada, 1986. godine… Njegove pjesme snimali su Fadil Toskić, grupa COD i sarajevski Indexi. Đorđe, vođen svojom “wondering star”, ima burnu životnu biografiju. On je muzičar, slikar, poeta (knjiga poezije “Preko mnogih rijeka”…). Pored aktivnog bavljenja muzikom, Đorđe se iskazao i kao uspješan tekstopisac i kompozitor.
CD-R “Purpurna jutra”, koji je predmetom ove recenzije, upravo sublimira njegov najuspješniji kompozitorski rad. Đorđe potpisuje i tekstove i muziku svih 10 kompozicija sa albuma “Purpurna jutra”. Tekstovi su autobiografskog karaktera. Mogu li biti iskreniji – ne mogu.
U nastajanju albuma doprinos su dali: Djordje Gavrić (vokal, akustična gitara, bass gitara, bendžo) ; Jesse Wozniak (gitara, bass gitara, bubnjevi, udaraljke, sintisajzer) ; Izabella Gavrić (prateći vokali) ; Boro Škorić (harmonika) ; Jess Willyard (usna harmonika) ; Brian Kutschner (sintisajzer) ; Anthony Maceratini (glas gusara).
Album otvara kompozicija “Avgustovski dan” (nastala 1967. godine) koja nas kricima galeba, šumom mora i zvukom akustične gitare uvodi u atmosferu albuma. Da je snimljena u vrijeme svog nastanka mogla je biti veliki hit tadašnje jugoslovenske muzičke scene. Slijedi šaljiva kompozicija, “Autostoperka Mara“, sa country prizvukom i uz naglašenu pratnju bendžo instrumenta. “Balada o skitnici” je autobiografskog karaktera, poput većine kompozicija sa ovog albuma. “Druga strana duge” u melankoličnom i nježnom tonu pjeva o autorovom djetinjstvu i životnim očekivanjima. Naravno, planovi nam se svima rijetko ostvare, neostvarivi su kao i ljudska iskonska želja da se prođe ispod duge. “Ponoćni voz” nastavlja istim tonom kao i prethodna pjesma – to je ljubavna balada puna čežnje za voljenim bićem. “Rastanak u luci” počinje zvukom brodske sirene. Kompozicija je to o rastajanju, a tužna je kao i svaki naš rastanak.
Melankolični slijed prekida kompozicija “Ravna polja Panonije” – čvršćeg ritma sa naglašenom pratnjom električne gitare. Ovu kompoziciju na lijep način boji nekoliko taktova svima znane “Već odavno spremam svog mrkova“, Zvonka Bogdana. Naredna je, meni najdraža, “Sudbina jarcu rogove kroji“. Obzirom da poznajem autora i poneki detalj iz njegove bogate životne biografije, mogu reći da je autor stihovima ove kompozicije opisao svoj život. Citirat ću stihove: “Sudbina, kažu tako je htjela, sudbina kažu može sve, sudbina jarcu rogove kroji, meni je loše, skrojila sve“. Ipak, kompozicija ima optimističan kraj: “Sudbina, eto, čudan je majstor, čudno mi skroji život moj, kad pomislim bolje, da moglo je i gore, ovo i nije tako loš kroj“. “Bio sam gusar” također priča o autorovom životu. Tema su životne avanture, pjeva se o vječnoj ljudskoj potrazi za srećom. Album zatvara kompozicija po kojoj je album i nazvan, “Purpurna jutra“. Kako je počeo, album i završava, u baladerskom tonu. Tema je prolaznost života, naše neizbježno starenje. Citirat ću stih, koji na lijep način govori o starenju: “… i niko dobit’ neće partiju života, sve poteze naše tajna ruka vuče, starimo sve više i sve češće umjesto sutra – spominjemo juče“.
Svaka muzika ima svoju publiku. Publika koja voli baladersku muziku, naći će užitak uz ovaj materijal. Šteta da ovo izdanje nije izdato ranije, mnogo godina ranije.
Djordje Gavrić – “Purpurna jutra” – 1. Avgustovski dan ; 2. Autostoperka Mara ; 3. Balada o skitnici ; 4. Druga strana duge ; 5. Ponoćni voz ; 6. Rastanak u luci ; 7. Ravna polja Panonije ; 8. Sudbina jarcu rogove kroji ; 9. Bio sam gusar ; 10. Purpurna jutra
Fotografije: Mirjana Milić (prva strana omota CD-a) ; Faruk Ibrahimović (zadnja strana omota CD-a) ; Dragutin Matošević (slika uz recenziju)
www.facebook.com/djordje.gavric.11
